Bazen bir tek resim sizi yıllar yıllar öncesine götürüp, bütün yaraları tek bir saniyede deşip, derin derin yakabiliyormuş içinizi......... öylece cansız durmasına rağmen.....
ve bir dost yüzü bazen yeryüzünde gördüğünüz en güzel şey oluyormuş.. hayatın film şeridi sadece ölürken değil, demekki bir çift göze bakarken de geçebiliyormuş önünüzden..
özledikleriniz, sevdikleriniz, geride bıraktığınız bambaşka o üniversite yıllarınız, bi gün veda edebileceğinizi düşünmeden etle tırnak olduğunuz can parçalarınız.. vedası en zor hazırlıksız yakalandığınız ayrılık anınız… hepsi açılan bir resmin her karesine sinebiliyormuş..
sadece gözünün içine baktığınızda sizi anlayan, sanki sizden klonlanmış, bazen annesi, bazen babası, bazen kardeşi, bazen yoldaşı olduğunuz insanlar sonra şehir şehir uzağınıza düşebiliyormuş.. ve dahası yıllar geçiyor birinin yüzü gözlerinizin önüne düşüyor ve alıştığınızı sandığınız o yokluk yeniden can buluyormuş…
gözleriniz dolu dolu, boğazınız düğüm düğüm, dondurulmuş tek bi anın seyri, içinizde hiç donmayan yıllara bedel oluyormuş..
dostluk denilen şey,, yılardır göremediğiniz birinin “şimdi yanımda olsan aralıksız ağlardım” demesi, yıllar da geçse, gözünden yaş düşecekken sizin omzunuzdan medet beklemesi değimliydi ? yada gözlerinin içine içine bakıp, bir tebessümünüzle çoook şeyler anlattığınız insanın, gün gelip tebessüm edecekken, masadaki bir boş sandalyeye siz varmışcasına bakıp gülümsediğini bilmek…. Sizi öylesine hala hayatında var etmesi değilmiydi ?
adı her ne olursa olsun bitirdiğiniz üniversitenin, eğer önce insansanız, hayat diploması veriyormuş.. ve yıllar önce yanınızda kep atan o güzel insan şimdi ikinci kez o anı yaşıyorken bu sefer yanında olamamak işte böylesi garip bir hüzne neden oluyormuş…
iyiki yaşadım, iyiki tanıdım, iyiki öğrendim sizinle bunca şeyi..
varlığınızla ne kadar şanslı olduğumu hep bildim...
“iyiki”lerimin müsebbibi güzel insanlar…(:
Hepinizi çok özledim !
02.08.2010___14:49___M.UÇAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder