ANNE

Sorsam şimdi size.. Gün bugün olmuş,yaşadığınız en büyük acı ne diye.. ? Ne çok şey sıralanır ardı ardına değil mi.. Herkes ne derinden , ne iç çeke çeke, ne ağırdan alarak anlatır acısını…

Benim de acı anlarım oldu sizin gibi… Ama…..anladım ki her acının biraz daha büyüğü, biraz daha heybetlisi var.. Bugün bişey oldu.. Bugün hiç bilmediğiniz bi yerde, hiç tanımadığınız birinin, sadece 7 yaşındaki küçücük Ahmet’in annesi yok oldu… Hiç,küçücük bi çocuk gözlerinizin içine bakıp “..Annem cennette..” dedi mi.. ? Deseydi…..ne cevap verirdiniz…?

İşte tam da buydu “…..hatta ve hatta kendi doğurduğun evlatların bile senin değilken neyin kavgasındayız…” diye sürüp giden cümlelerimin sebebi…

Sadece acılarımı bu kadar kolay kabul edebilmek için bile çocuk kalabilirdim izin verselerdi… Sabır sınırlarını en çok zorlayan bu derin acının ardından, acısını en güzel cümleyle süslemeyi başarabilen, vakur ve sessiz ve masum ve kimsesiz bi çocuk gibi….

Var mı içinizde hayatın ne demek olduğunu tam da bilmediği çocukluk denen peri masalı sırasında, “bir an önce büyüsem” dediğine bin pişman olmayan…? 7 yaşındayken anneniz cennete gitseydi, eminim 7 den sonraki bütün sayılardan nefret ederdiniz..

Bugün kendi acı anlarımı bi kenara bıraktım ve 7 yaşında da olsa 70 yaşında da olsa anne isteyen herkese anne olabilmeyi diledim Allah’tan..

Biliyorum mümkün değil…

Ama bi gün Ahmet de annesini geri isteyecek….

Üstelik;

Mümkün olmadığı halde…………………………!

29.06.2010____15:02 M.UÇAN