© copyright M.U

Tüm yazılar bana aittir.. İlla da alıntı yapılacak olursa haber verilmelidir, zira çok uğraşırım kendileriyle(; HER HAKKIM SAKLI, GİZLİ, KORUMALIDIR. Bu böyle biline(:

21 Eki 2010

.........iyi ki varsınız.......



Kağıdımın kalemimi mıknatıs gibi çektiği anlardan biri daha… Ve inadına dökülecek onca cümle varken dilden, lal olmuş kalp atışlarının, ürkek gözlerle bana bakışının seyrindeyim..

Bugünün günlerden ne olduğunu bilmiyorum, belki Pazar ertesi belki Cuma ertesi belki de ertelediğim bütün günlerimin arifesi.. Hani bazen aynı anda birçok yerde olabilecek kadar çoğalmak isteriz ya, bir sevilenin elinden tutup sokak sokak yürürken, bir anne kucağında, bir dostun cenazesindeyken, sadece düşüp dizlerimizi kanattığımızda ağlamayı bildiğimiz ilkokul sıralarında……. Hiç düşündünüz mü neden bir yanda gülerken diğer yanda kalbiniz sızlar.. Çünkü hayat denilen kısacık yolculukda tıpkı şehirler arası otobüs yolculuğunda geçtiğimiz tabelalar gibidir hissedilen her şeyin adı.... Hani öyle hızlı geçer ya tabelanın yanından; okuyamaz, bilemezsiniz nerde olduğunuzu… İşte tam da öyle…..

“Hiçbirşey sana ait değil…” diyarındayım şimdi… Bilirmisiniz bunun ne acı ne can yakıcı bir cümle olduğunu… Hiçbir şey sana ait değilken her şey seninmişcesine kendini bilmez bir kavgaya tutulmak nasıl da anlamsız değil mi.. Her gece yattığın yastık, başucunda duran kitapların, en sevdiğin çay bardağın, sevgiliden gelen duvarda kurumuş gül dalın, hatta ve hatta kendi doğurduğun evlatların bile aslında senin değilken, neyin kavgasındayız???

Geride kalan her şeyi, her günü, herkesi çok özlüyorum… Yitirdiklerimin hiçbiri bir daha geri gelmiyor biliyorum.. Tıpkı kağıt kesiği gibi içimdeki özlem sancısı.. Gözümle bir türlü göremediğim, tam nerde olduğunu hiç bilemediğim, ama bir an bile sızısı dinmeyen derin bir kağıt kesiği gibi… Hani ummasınız ya bir kağıdın el keseceğini, bende ummadım yitirdiklerimi bu kadar çok, bu kadar derinden , bu kadar büyük özleyeceğimi…

Şimdi siz….. Hayatımın her bir parçasını oluşturan her şeysiniz… Yastığım, en sevdiğim çay bardağım, kurumuş gül dalım, ailem,dostlarım,,,,, Benim olduğunuzu bile bile, ama bir gün yitirebileceğimi de hiç unutmadan sevmek zorunda kaldığım en değerli varlıklarım…. İyiki varsınız……… :)


27.06.2010__16:26__M.UÇAN

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder