Değişiyorum..

Değiştiriyor insanı zaman,,değiştiriyor aynadaki yüzleri, kalpteki hisleri.. Adın gibi emin olduğunu düşündüğün şeyler gün geliyor bir kerecik merhabasına denk geldiğin insanların adları gibi uçup gidiveriyor hafızandan..

Hal böyleyken, dokunmuyor da değil kendinle çelişkiye düştüğünü görmen.. değişmen.. vazgeçmen.. yenilmen.. Kendine de inanamayacaksa insan başka neye inansın ki diye o koskoca boşlukda debelenmen..

Ama sonra zaman geçiyor, insan yine değişiyor, buna da inanmaktan vazgeçiyor.. Bir gülüşe kanıyor ve sanıyor dünya gül bahçesi.. oysa tek gerçek şu ki insanoğlu ne görmek isterse hep onu görüyor..

Bütün bunları öğrendim de her hayatın aslında bir film sahnesi olduğu şu dünyada kötü replikleri kim pay ediyor,kim figüranlara bile en az bir tane kötü adam kahkahası atma hakkı veriyor.. ve neden iyi adamlara düşen cümle hep, “zalimin zulmü varsa sevenin Allah’ı var” a benzeyen arabesk cümleler oluyor… öğrenemedim..

Sanırım ben de değişiyorum.. Bende bazen rol çalıyorum.. Tam kahkaha atacakken vicdanım el vermiyor yine sükutu giyiniyorum.. sonra duruyorum, derin bir nefes alıyorum ve diyorum ki ;

“Vicdanı şeytana yar etmişlerden ben de Allah’a sığınıyorum..!”



09.07.2010___02:56 M.UÇAN