Huzur (:

Huzur, bütün bir alfabenin seni anlatmak için kullanılması değil de neydi…? Sen diye başlayıp sen diye biten,beni de sen eden, bazen seni de senden alıp bir masal kahramanına dönüştüren sihirli cümleler treni gibi.. Her vagonu aşka gider gibi.. Kendine son anda bir durak bulmuş gibi.. Benden yola çıkmışken yine de bana gelir gibi.. Aslında huzur; içinde senin olduğun her şeydi, olmadığın her şeye lanet olsun dedirten ve yokluğu ömürden eksilten amansız bir hastalık gibi…

Huzur seninle, senin gibi, sana ait, sana benzeyen her şeyi koşulsuz şartsız sevmek gibi.. Önümdeki her bir günü sana bahşedecek kadar cesur olduğumu anladığımda, “feda olsun” deyip, pişmanlığı varlığına pişman etmek gibi..! Saçımdan tırnağıma sahip olduğum her uzvumu, bir gün senin yitirdiklerinin yerine koyabilmek için taşıdığım birer emanet zannetmek gibi..

Aynada gördüğüm yüzün sen mi ben mi olduğunu karıştırmak gibi..

Ve huzur; senin yarın olmakla yetinmeyip, tamamı sen olmuş bir bedeni kendi sesiyle seslendirirken, çığlık çığlığa “iyi ki varsın” diye bağırdığı halde, hala duyulmadığını zannedip, bir çocuk masumiyetiyle dudak bükebilme hakkına sahip olmak demektir!

Ve daha güzel yanı, her dudak büküşümde, ne olursa olsun, nasılsa yüzümü güldüreceğini bilmektir..!

“HUZUR=SEN demektir!” (:


23.07.2010__18:12___M.UÇAN