Zaman neye ilaçsa önce onu alır oldu elimizden.. Her şeyi bir çırpıda eskitir olduk. Daha yaşamadan yaşlanır olduk o da yetmezmiş gibi.. Sahi,, 80’inde 90’ında yüzü kırışan mıydı yaşlı olan, yoksa daha yirmisinde kalbi çiziklerle dolu olan mıydı? Eskilerin yüzleriydi pürüzlü olan şimdikilerin yürekleri belki de.. O yüzden şimdi her şeyi kalbimize benzetir olduk.. Birilerinin ; “Allah gönlüne göre versin.” dediği olmuştur muhtelif zamanlarda hepimize… Bu duanın karşılığı belki de bütün içinden çıkılmaz pürüzlü işlerimiz… Yine de merhameti olmasa Yaradan’ın, herkesin gönlüne göre verse her şeyi, “ah” la “vah” la da çıkamayız işin içinden…
Her şeye rağmen umudumuzu yitirmeyişimize şükür… Akmasa da damlayan mutluluklara, dönüp dolaşıp yine kapısına vardığımız Yaradan’a şükür…
Ya bunca iç çekişin, bunca yitip giden şeyin, bunca özleyişin bir tesellisi olmasaydı………?
01.12.2010___01:14___M.UÇAN